Si adoleshent ne jemi vazhdimisht të mërzitur. Është pjesë e moshës tonë.Arsye mund të jetë shkolla, puna, bashkëmoshatarët ose shoqëria në përgjithësi. Por shpesh, ne jemi të mërzitur edhe me prindërit tanë. Zbuloni se çfarë gjëra të bezdisshme bëjnë prindërit, ose atë që ne e shohim si prindërim i keq.

5 zakone që dëshirojmë t’i mendoni edhe një herë

• Ju nuk i vini re të mirat që ne bëjmë ose nuk i kushtoni vëmëndje

Shumë fëmijë që njoh kanë punë, shkollë dhe shumë programe ekstrakurrikulare për t’u marrë. Ata po bëjnë projekte në shërbim të komunitetit dhe po punojnë më shumë në një rutinë sportive ose ushtrimesh. Ata marrin çdo kurs të avancuar që ofron shkolla. Ata janë zgjuar deri në një të mëngjesit për të kryer të gjitha punët e tyre në mënyrë që të kalojnë të gjitha ato klasa me vlerësime të shkëlqyera. Dhe quhen ende dembelë sepse nuk i kanë nxjerrë plehrat në kohë. Ndoshta kjo nuk përshkruan çdo adoleshent, por shpesh ndihet sikur dështimet tona marrin shumë më tepër vëmendje sesa përpjekjet tona.

• Ju ushtroni presion për gjërat të cilat nuk duam të flasim.

Nëse një adoleshent kthehet nga shkolla dhe duket i mërzitur, nëse ka një zënkë me një mik që i pëlqente më parë, ose nuk do të flasë se si po shkojnë gjërat në aktivitete jashtëshkollore, pyesni ata pse. Nëse ata nuk duan të flasin për këtë, le të shkojë. Adoleshentët urrejnë të detyrohen të flasin për gjëra që nuk i kanë zgjidhur plotësisht vetë. Dhe ne nuk ndihemi mire kur doni që të flasi patjetër.

• Ju “kontrollini” aktivitetet tona (sidomos pa na thënë).

Prindërve u pëlqen të dinë fjalëkalimin e llogarive online të adoleshentëve të tyre, për t’u aksesuar në rast urgjence. Kjo është në rregull, dhe plotësisht e kuptueshme.

Por disa prindër bëhen shumë të fiksuar dhe e çojnë këtë ide në mënyrë të pakëndshme larg. Kontrollimi i vazhdueshëm i historisë së shfletimit të një adoleshenti, ose kontrollimi i çdo emaili që ata marrin, e bën një adoleshent të ndihet keq. Jo pa të drejtë… Akoma më keq është kur monitorimi bëhet në fshehtësi. Frymëmarrja e vazhdueshme në qafën e një adoleshenti mund të shkatërrojë besimin reciprok. Kur mundoheni t’i kontorolloni me ngulm atëhere është dhe mundësia më e madhe për të rritur “gënjeshtarë” të mire.

• Ju zemëroheni kur ne i përmbahemi vetes.

Adoleshentët përballen me këtë gjatë gjithë kohës. Gjatë një debati, ata mendojnë (ndonjëherë me të drejtë) se zëri i tyre nuk po dëgjohet. Pra, ata kundërshtojnë për faktin se po trajtohen në mënyrë të padrejtë. AH, përgjigjja që marrim është “mos flinsni mbarap, mos kthe fjalë” dhe duhet të heshtni. Që në moshë të vogël, fëmijët mësohen të qëndrojnë të qetë e të mbajnëmendimet për veten e tyre – në fakt, kjo është një e drejtë e tyre. Por papritmas kur adoleshentët nuk flasin dhe nuk përfshihen, aty jen shqetësimi. Kjo situate e dyfishtë është shumë irrituese.

• Ju kërkoni respektin tonë.

Është e rëndësishme të bëhet dallimi midis dy përkufizimeve të ndryshme të nënkuptuara të fjalës “respekt” në këtë rast. Respekt mund të nënkuptojë 1. respekt si autoritet ose 2. respekt si person. Këto dy konotacione shpesh ngatërrohen. Ndonjëherë, kur të rriturit flasin për respekt të ndërsjellë, ata nënkuptojnë se nëse një adoleshent nuk i respekton ata si autoritet, ata nuk do ta respektojnë adoleshentin si person në këmbim. Por ndonjëherë prindërit duhet të kujtojnë se duhet të fitojnë respekt si autoritet. Është e arsyeshme të presësh që adoleshenti juaj t’ju respektojë si person. Por adoleshentët nuk e pranojnë “Unë jam nëna/babai juaj dhe ju duhet të më respektoni mua” si një pretendim të vlefshëm. Kërkimi i respektit si autoritet do të çojë gjithmonë në pakënaqësi nga një adoleshent.

Ne e dimë që ju na doni. E dimë që të na rritësh është e vështirë. Por këta pesë shembuj të gjërave të bezdisshme që bëjnë prindërit (të paktën nga këndvështrimi ynë) janë të lehta për t’u ndryshuar. Dhe ne do të ishim shumë mirënjohës.

Jake Van De Walle is a teen writer from Ohio. 

Përshtatur nga Erma Xhameta